De pannetjes worden nat!

En de zandwegen. En de 'steriele' operatiedoeken buiten aan de waslijn, of in het gras. Het regent deze week veel. Onderweg naar het ziekenhuis is het dus grote plassen en spetters van passerende motoren en tuktuks ontwijken. Hopelijk zorgt deze 'mango-regen', zoals we hem genoemd hoorden worden, ook voor een snellere rijping van de goddelijke vrucht. Het mangoseizoen begint namelijk pas eind november.

Vorig weekend, toen het nog ruim dertig graden was, hebben we de markt van Ifakara bezocht. De dames gingen op zoek naar mooie stof om jurken van te laten maken. Na een paar stevige onderhandelingen was de mooiste stof binnen. Een lokale man met een naaimachine gaat ermee aan de slag. Ik ben benieuwd naar het resultaat! Bij een groentekraampje vulden we een heel emmertje met tomaten en uien, en ergens anders vonden we avocado's. Zo hadden we voor omgerekend 1 euro ingrediënten voor wat later Jonneke's heerlijke guacamole werd. Mjam!

Deze week stonden Jonneke en ik op de neonatal unit, waar alle pasgeboren baby's terechtkomen. Meest voorkomende diagnosen: prematuriteit, neonatale sepsis (infecties), en aangeboren malaria. Vaak overigens een combinatie van die drie. De unit bestaat uit twee ruimtes, een 'cold room' en een 'hot room'. Die laatste doet dienst als één grote couveuse. Het is er standaard 35+ graden: een echte uitdaging voor mijn deodorant.

Deze baby's zijn nog kwetsbaarder dan de oudere kinderen, en vaak ook zieker. Regelmatig komt er een kind van rond de 28 weken zwangerschap ter wereld. Hop, naar de 'hot room', in een bak naast die schattige drieling, infuus erin (als dat lukt), zuurstofslangetje, antibiotica, en hopen dat het in leven blijft.

Behalve zieke kinderen zijn er ook veel trieste verhalen. Een drie dagen oud kind waarvan de moeder overlijdt. Ouders die geen geld hebben voor pillen. Een kind dat zo geel ziet dat het in Nederland een speciale bloedtransfusie zou krijgen. De andere oplossing, een speciale lamp voor lichttherapie, is niet voor handen. De enige infuusvloeistof met 10% suiker kon een dag niet geleverd worden. Gisteren voelden we bij een kind een rare massa in de buik. Een echo kon niet gemaakt worden, want het kind was zuurstof-behoeftig en er is geen draagbaar zuurstof- of echoapparaat. Tot overmaat van ramp troffen we deze baby vanochtend bij binnenkomst dood aan. '09.15 hours. No heartrate heard, no chest sounds, pupils dilated and unresponsive to light', schreef ik op, terwijl de tranen in m'n ogen brandden.

Gelukkig ook positievere verhalen. Jonneke's geheime agendapunt, vocht-management voor de pasgeborenen, lijkt zijn vruchten af te werpen. We berekenen elke dag de toegenomen vochtbehoefte van de kinderen, en adviseren de resterende hoeveelheid (bij onvoldoende borstvoeding bijvoorbeeld) via infuus of maagsonde bij te voeden. De artsen en het personeel zijn hier nu ook veel meer mee bezig. Daarnaast gaat de Duitse kinderarts Brigitte volgende week een reanimatiecursus geven waarbij Jonneke en ik een aantal stroomschema's gaan aanpassen tot één die voor hier praktisch is, en dat presenteren. Hopelijk hoeven wij daarna ook wat minder sprintjes te trekken vanaf de kinderafdeling!

David's Matching Mood Music:
- Kodaline - Big Bad World
- Metallica - Minus Human
- Green Day - Wake Me Up When September Ends

Foto 1: Met Alpha, heel vriendelijke derdejaars en regelmatige onze tolk
Foto 2: De markt van Ifakara
Foto 3: Kudde koeien onderweg
Foto 4: Tussen de kraampjes
Foto 5: Plassen op de weg naar het ziekenhuis
Foto 6: Zo wordt de lokale flora in toom gehouden, op blote voeten!