Daar stonden we dan, zaterdagochtend om 04.00 uur, met ingepakte weekendtassen en m'n voetbal onder de arm. Klaar voor de trip naar Mikumi National Park! Hemelsbreed is het nog geen negentig kilometer, maar dankzij de hobbelwegen en de bergachtige omgeving duurt het toch een kleine vier uur voordat je er bent. Na het betalen reden we met onze chauffeur/gids Santiago naar campsite no. 2, waar we tentjes opbouwden om de nacht in door te brengen. Maar eerst een snel ontbijt en... safari!
Het was een prachtige dag, de zon klom steeds hoger, en we zagen de eerste olifanten, zebra's en antilopen al bij binnenkomst in het park. Giraffen staarden ons allemaal aan, buffels herkouwden hun gras, antilopen schopten hun poten in de lucht en olifanten wapperden met hun oren. Nijlpaarden lieten scheten zodat de krokodil op afstand bleef, en bavianen lieten hun rode billen zien. Santiago wist precies wanneer en waar we moesten zijn. Zo zijn we aan het eind van de middag zelfs binnen tien meter afstand van een groepje leeuwen gekomen.
Eenmaal terug in het kamp maakten de dames pakketjes aardappel, paprika, ui en gember in aluminiumfolie om in het vuur te verwarmen. Ondertussen kwam een groep olifanten met jongen op zo'n 25 meter van ons tentenkamp langs. Daarbij stopte er één nog even zijn slurf in het toilet. De ondergaande zon en de indrukwekkende verschijning van de majestueuze dieren maakten het prachtige moment compleet.
Ook 's nachts is er genoeg te horen terwijl je in je tentje ligt. Krekels, vogels en het geknor van een groep buffels verderop bijvoorbeeld. Toen Maarten midden in de nacht naar de wc wilde gaan hield ik hem slaapdronken tegen: het gegrom klonk opeens wel heel dichtbij. Echter, het bleek een snurkende Santiago te zijn! Na nog een dag rondscheuren in Mikumi kwamen we uiteindelijk uitgeput terug in Ifakara.
Zo begonnen we minder uitgerust dan normaal aan een drukke week. Er stonden namelijk drie reanimatiecursussen op het programma. Op maandag gaven we de interns les, op woensdag en donderdag de verpleging van de verloskamer en de neonatale afdeling. Het huidige protocol voor reanimatie van pasgeborenen was ernstig verouderd. Daarnaast was het niet gericht op de faciliteiten van dit ziekenhuis. Daarom hebben Jonneke en ik een nieuw stroomdiagram gemaakt, wat door Rashid in het Swahili is vertaald.
Ik was onder de indruk van het enthousiasme, de leergierigheid en de dankbaarheid voor het onderwijs. In Nederland worden we doodgegooid met onderwijs, maar hier hadden sommigen al jaren geen les meer gehad. Anderen hadden alleen ooit de verouderde theorie geleerd. De door ons getoonde nieuwe technieken werden snel opgepakt. Het was dus een groot succes, waarbij op het eind het certificaat door elke deelnemer met een buiging in ontvangst werd genomen. De positieve sfeer zorgde elke keer voor een enorm trots gevoel. Ons project loopt, en goed ook! Nu nog een copyshop vinden om de flowchart te vergroten, zodat we ze aan de muur van de verloskamer en neonatal ward kunnen ophangen. Op die manier heeft ons project hopelijk nog wat blijvende waarde!
Lara is deze week lekker actief geweest met operaties, zodat Jonneke en ik ook twee keer ter plaatse waren om het kind op te vangen. Normaal gebeurt dit hier in de afwezigheid van een kinderarts, wat in onze ogen heel vreemd is. De kleintjes deden het gelukkig goed. Eén moeder kreeg een algehele verdoving en was dus nog onder zeil, waardoor het kind na geboorte hongerig achterbleef. Terwijl Jonneke de ontroostbare baby suste liep ik naar de neonatal ward, op zoek naar wat artificiële melk. Een hele lieve moeder wilde zelfs wel wat eigen borstvoeding afstaan, zodat ik uiteindelijk met een half bekertje maziwa terugkwam. Terwijl de kleine de melk gulzig naar binnen slurpte en daarna in slaap viel, smolten wij.
Het was een fantastische week.
David's Matching Mood Music:
- Blaudzun - Elephants
- Of Monsters And Men - King And Lionheart
- Bob Marley & The Wailers - Buffalo Soldier
Foto 1 en 2: Olifanten bij ons kamp
Foto 3: Galopperende giraffe
Foto 4: Leeuwen in de schaduw
Foto 5: Klaar voor de opvang bij de keizersnede
Foto 6 en 7: Verpleging druk met reanimatie-oefening, met daarnaast ons stroomdiagram
Foto 8: V.l.n.r. Duitse kinderarts Brigit, Jonneke en ik bij de reanimatiecursus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten